Cafer Zorlu, tıpkı soyadı gibi "Zorlu" bir hayatın çizeri olmuştur. 1926 yılında İnegöl'de doğan Zorlu, annesinin ölümünden sonra 1939 yılında İstanbul'a gelir. Çocukluğu Karagümrük'te geçen Cafer Zorlu; kahveci, terzi, berber, tornacı çıraklığı, garsonluk, su satıcılığı, bulaşıkçılık gibi çeşitli işlerde çalışmaya başlar. Aynı zamanda kahvelerde karakalemle müşterilerin portrelerini yapmaktadır. Karikatür çizmeye çok hevesliydi ancak bu hayâlini uzun süre gerçekleştiremez, zira hayatını bir an önce kazanmak zorundadır.
Mahmutpaşa'da bir hırdavatçı dükkânı açar. Ancak bu dükkânın kapanması sonrasında karikatüre başlama olanağını bulur ama bu arada yaşı 30'u bulmuştur. Aslında bu yaş karikatürcülüğe adım atmak için geç bir yaş sayılır ama hayat ve mücadele insanı olan Cafer Zorlu için bunlar asla sorun olmamıştır.
.jpg)
Ama onu asıl "Cafer Zorlu" yapan dergi, bu ülkenin en uzun ömürlü dergisi olan Akbaba'dır. Akbaba dergisinde çok uzun yıllar karikatür çizer, ta ki Akbaba 1977 yılının Aralık ay sonunda kapanana dek. Hayattaki en yakın çizer arkadaşı olan ondan daha da zorlu bir yaşama sahip, kimsesiz Zeki Beyner'le birlikte Akbaba'da kapanana kadar kalır. Tercüman, Hürriyet, Milliyet gazetelerinde spor karikatürleri çizer. Bu spor konulu karikatürleri ona birçok kez Türkiye Gazeteciler Cemiyeti ve Türkiye Spor Yazarları Derneği ödüllerini kazandırır. 1981'de Ses dergisinin "Atmaca" mizah ekinde çizer, işte o dergi bu satırları kaleme alan Cihan Demirci'nin profesyonelliği adım attığı bir dergidir ve Cihan Demirci'nin Cafer Zorlu'yla 1981'de başlayan sağlam dostluğunu 2012'de yaşamını yitirene dek sürecektir.
Emekli olduktan sonra meslek hayatı boyunca çizmiş olduğu karikatürlerden yapılmış seçkin karikatürleri birkaç kitapta toplayan Cafer Zorlu, bu kitapları kendi olanaklarıyla, zorluklarla bastırmış, her defasında bir sponsor bulmuş, kitapların son sayfasına aldığı reklamlarla bu kitapların basımlarını gerçekleştirebilmiş gerçek bir mizah ve basın emekçisidir.
24 Ağustos 2012'de yaşlılığa bağlı nedenlerle Cennet Mahallesi'ndeki evinde vefat eden Zorlu, Büyükçekmece Mezarlığı'nda toprağa verilir. Cafer Zorlu hayatın tüm zorluklarını çekmiş bir çizer olarak, tüm zorluklara inat, çocuk gibi naif bir temizliğe, müthiş gırgır-şamata bir yapıya sahipti; kendisini tanıtma sırasında bazen; "Burası Çorlu, bendeniz Cafer Zorlu" derdi, kafiyeli konuşmayı de pek severdi... Ruhu şad olsun... (Cihan Demirci-MİZAHHABER)
KAYNAK GÖSTERMEDEN KULLANMAYINIZ... #Mizahhaber