Yıllar acımasızca geçtikçe yitirdiğinize daha da fazla üzüldüğünüz dostlarınız varsa hayatınız boşuna geçmemiştir... Karikatürcü arkadaşımız Cem Kenan Öngü de böylesi bir dosttu gerçekten... Gerçek bir dostu, Cem Kenan Öngü arkadaşımızı yitireli 12 yıl uçtu gitti... 12 yıldır onu bir şekilde anmaya çalışıyorum, sevgili kız kardeşleriyle, yakın arkadaşlarıyla anmaya çalışıyoruz, özel gecelerle andık onu yıllarca ama son bir kaç yıldır anma gecesi yapamadık üzüldüğüm özellikle budur ... Son 8 yıldır Mizahhaber'de sürüyor bu anma... 12 yıl akıp gitmiş bir hakiki, bir yapmacıksız, bir harbi arkadaşı, dostu yitireli... O eski harbi ve insan sıcağı mahallelerin içinden fışkırmış insan sıcağı bir yürekti sevgili Cem Kenan Öngü... Muhasebecilik yapar gibi gözükürdü ama hep çizerdi, her fırsatta çizerdi, portre çizme tutkunuydu, bir peçete bulması yeterdi portre çizmesi için, en ufak fırsatta çizerdi. Çizgiyle ve sesle yaşardı Cem Kenan... Çizmediği zamanlarda bas bariton sesiyle bize muhteşem türküler söylerdi. Richter ölçeğinde sallanırdık etkili sesiyle ve ona eşlik etmeye çabalardık. Zamanında "Ruhi Su Dostlar Korosu"nun boşuna üyesi olmamıştı... Onun gidişi ardından gerçek arkadaşlığın, dostluğun kıymetini daha iyi anladık insan ilişkileri her geçen gün daha da dibe batan bu çakma dostluklar ve sahte arkadaşlıklar ülkesinde... Artık Cem Kenan gibi hakiki arkadaş, harbi dost bulmak hiç kolay değil... Onun gibilerden kalan anılarla idare etmek zorundayız... Sahi, zaten hayat dediğiniz nedir ki, tüm didinmelerin, tüm çabaların pamuk ipliğine bile değil sadece bir parça pamuğa bağlı olduğu insan ömründe... O zaman ne kalıyor geriye?.. Sadece insan... Uzun yaşamak da değil işin sırrı... Sadece insan olabilmek de... Doğmak yetmiyor zira insan olmak için... Bunu başaranlar belki de o yüzden daha erken gidiyorlar... Şüphesiz upuzun yaşayarak insan olmayı inatla sürdürenler de var... Hayat zaten bu iki insan tipinin sayesinde döndürmüyor mu dünyayı?.. Cem Kenan arkadaşım gitmeden önce bana hediye ettiği bir oyuncak kukla palyaço ile yaşıyor evimde... Çalışma masamın hemen arkasındaki uzun koridorun girişinde asılı halde duran kukla palyaçoya baktıkça, pek çok şeyi anımsayarak onu anıyorum her defasında... Neyseee, lafı çok uzattım... 12. ölüm yıldönümünde sevgili can arkadaşım Cem Kenan Öngü'ye bir kez daha yürekten selam olsun istedim... Bıraktığı ışığın bizde hala yandığını söylemek isterken oluştu tüm bu satırlar... O GÜZELİM ANISINA VE ARKADAŞLIĞINA, 12 YIL SONRA DA AYNI SICAKLIK VE SEVGİYLE...
Cihan Demirci-MİZAHHABER