Absürt mizahın ülkemizdeki gerçek öncüsü SUAVİ SÜALP ustayı, 14 Nisan 1981 tarihinde, çok erken bir yaşta yitireli 43 yıl oldu... 1972 yılında, henüz 10 yaşında mizah tutkunu olmaya başlamış bir çocuk olarak onun SALATA adlı tek kişilik müthiş dergisiyle tanışmıştım. Tek başına bir dergi yapıyordu, hem yazıp- hem de çizerek.
Henüz 12 yaşındayken evde defter sayfalarından kendi kendime yazıp-çizdiğim mizah dergileri, gazeteler yapmaya başlamıştım. Suavi Süalp usta çocuk yaşta ufkumu açmıştı sonuçta. Onun komik ve doğal mizahı beni o yaşlarda çarpmıştı. GIRGIR okuru olduğum 1973'lerde ise o GIRGIR'ın mizah yazarıydı.
Ustayla 1979 yılında "Karakedi" adlı mizah dergisinde tanışma ve çalışma onuru yaşadım. Çarşaf'a karikatür götürmeye başladığım 1978-79 sürecinde onunla kısa da olsa sohbet etme olanağım oldu. Tiyatro oyunlarının çoğunu sahnede izleme şansı buldum. Senaryosunu yazdığı filmler, dergi ve gazete yazıları, tüm bunların ötesinde, onun en müthiş, en renkli anılarını bizzat en yakın arkadaşlarından dinleme gibi bir şansım oldu.
An geldi, 1981 yılında onun 14 Nisan 1981'de, henüz 55 yaşında yaşanan o erken vedasının ardından 2 ay kadar sonra, onun son çalıştığı dergi olan Ses dergisinde ATMACA mizah ekinde işe başladım ve onun bıraktığı masada gerçek anlamda profesyonel mizahçılığa adım attım. Masanın çekmecesinde hala onun daktiloyla yazılmış yazı notları duruyordu. Henüz 19 yaşımdaydım, 3 yıllık bir mizahçılık geçmişim vardı ve bu benim için müthiş bir onurdu. O yüzden benim için yeri her anlamda bir başkadır.
Onu erkenden yitirdiğimiz bir sürecin içinde 1989 yılında çalıştığım mizah eki Mazete'de 8. ölüm yıldönümü sırasında onun için özel bir sayı hazırlarken ben de onun için bir kitap hazırlama düşüncesi doğdu ve 1989-1999 arasında 10 yıllık titiz bir çalışmayla hazırladığım "BİR MİZAH DEHASI SUAVİ SÜALP" adlı biyografi-anı ve inceleme kitabını 1999'da İnkılap Kitabevinden yayınlayarak ustama saygı duruşumu göstermeye çalıştım. Ülkemizde bir mizah ustası için benzeri pek de görülmeyen kapsamda bir çalışmadır bu.
Bu kitabı hazırlarken şunu da gördüm ki, Suavi Süalp, direkt daktiloyla yazan bir yazardı. Yani kalemle taslak filan yapmazdı. O yüzden arkadaşlarıyla içmeye gittiği meyhaneye bile bazen daktilosunu taşır, birden daktiloyu masaya koyar ve aklına gelenleri oracıkta yazabilirdi!.. Yaşadığı gibi yazan, yazdığı gibi yaşayan bir mizah ustasıydı Suavi Süalp, bu da mizah denen o müthiş güce çok yakışan bir durumdu, çünkü en etkili ve en hakiki mizah ve mizahçı tam da böyledir, yani yaşadığı gibi yazan, yazdığı gibi yaşayan, toplumun karşısında rol kesmeyendir!..
Mütevazı ve samimi tavrı nedeniyle hep hakkı yenmiş, tiyatrocusundan, yapımcısından, sinemacısından hep kazık yemiş, şimdilerde bizlerin de aynen yaşadığı her türlü emek sömürüsünü fazlasıyla yaşamış, bu sömürüyü "GENE İYİ DAYANDIK" adlı kitabına da isim olan o müthiş öyküsünde anlatmış bu özel yeteneği, bu öncü mizah dehasını 43. ölüm yıldönümünde bir kez daha sevgi ve özlemle anıyorum... Ruhun şad olsun SUAVİ BABA!..
Cihan Demirci (MİZAHHABER)
#SuaviSüalp #BirMizahDehasıSuaviSüalp #AbsürtMizahınÖncüsü #MizahDehası #AbsürtMizah #OyunYazarı #MizahYazarı #SalataMizahDergisi #Gırgır #Çarşaf #Senarist
Henüz 12 yaşındayken evde defter sayfalarından kendi kendime yazıp-çizdiğim mizah dergileri, gazeteler yapmaya başlamıştım. Suavi Süalp usta çocuk yaşta ufkumu açmıştı sonuçta. Onun komik ve doğal mizahı beni o yaşlarda çarpmıştı. GIRGIR okuru olduğum 1973'lerde ise o GIRGIR'ın mizah yazarıydı.
Ustayla 1979 yılında "Karakedi" adlı mizah dergisinde tanışma ve çalışma onuru yaşadım. Çarşaf'a karikatür götürmeye başladığım 1978-79 sürecinde onunla kısa da olsa sohbet etme olanağım oldu. Tiyatro oyunlarının çoğunu sahnede izleme şansı buldum. Senaryosunu yazdığı filmler, dergi ve gazete yazıları, tüm bunların ötesinde, onun en müthiş, en renkli anılarını bizzat en yakın arkadaşlarından dinleme gibi bir şansım oldu.
An geldi, 1981 yılında onun 14 Nisan 1981'de, henüz 55 yaşında yaşanan o erken vedasının ardından 2 ay kadar sonra, onun son çalıştığı dergi olan Ses dergisinde ATMACA mizah ekinde işe başladım ve onun bıraktığı masada gerçek anlamda profesyonel mizahçılığa adım attım. Masanın çekmecesinde hala onun daktiloyla yazılmış yazı notları duruyordu. Henüz 19 yaşımdaydım, 3 yıllık bir mizahçılık geçmişim vardı ve bu benim için müthiş bir onurdu. O yüzden benim için yeri her anlamda bir başkadır.
Bu kitabı hazırlarken şunu da gördüm ki, Suavi Süalp, direkt daktiloyla yazan bir yazardı. Yani kalemle taslak filan yapmazdı. O yüzden arkadaşlarıyla içmeye gittiği meyhaneye bile bazen daktilosunu taşır, birden daktiloyu masaya koyar ve aklına gelenleri oracıkta yazabilirdi!.. Yaşadığı gibi yazan, yazdığı gibi yaşayan bir mizah ustasıydı Suavi Süalp, bu da mizah denen o müthiş güce çok yakışan bir durumdu, çünkü en etkili ve en hakiki mizah ve mizahçı tam da böyledir, yani yaşadığı gibi yazan, yazdığı gibi yaşayan, toplumun karşısında rol kesmeyendir!..
Mütevazı ve samimi tavrı nedeniyle hep hakkı yenmiş, tiyatrocusundan, yapımcısından, sinemacısından hep kazık yemiş, şimdilerde bizlerin de aynen yaşadığı her türlü emek sömürüsünü fazlasıyla yaşamış, bu sömürüyü "GENE İYİ DAYANDIK" adlı kitabına da isim olan o müthiş öyküsünde anlatmış bu özel yeteneği, bu öncü mizah dehasını 43. ölüm yıldönümünde bir kez daha sevgi ve özlemle anıyorum... Ruhun şad olsun SUAVİ BABA!..
Cihan Demirci (MİZAHHABER)
#SuaviSüalp #BirMizahDehasıSuaviSüalp #AbsürtMizahınÖncüsü #MizahDehası #AbsürtMizah #OyunYazarı #MizahYazarı #SalataMizahDergisi #Gırgır #Çarşaf #Senarist