Cihan Demirci, ölümünden 18 gün önce AZİZ NESİN ustasıyla, İzmit'teki ortak söyleşide... (17 Haziran 1995)
Bu akla ziyan coğrafyada mizah yapmak ne zor bir iştir bilir misiniz, 30 yılı aşkın bir süredir hem yazar hem de çizer olarak mizahla uğraştığım için iyi biliyorum. Aziz ağabeyle ölümünden 18 gün önce son kez İzmit’te bir araya gelmiştim ortak söyleşimizde. O gün ateşler içinde yanıyordu, 40 civarı ateşi vardı, gözleri seçemiyordu, Sivas yangınının ve bu akla ziyan ülkenin yorgunuydu. Ama o halde bile ciddi bir kalabalığın karşısındaydık 30 dereceyi aşan bir sıcak altında. O gün söyleşi öncesinde inatla Keltepe’ye çıkmak istemişti. İzmit’in en tepesinde, püfür püfür esen bir havada bana acınacak gözlerle bakmış, “Bu ülkede gelecek günlerde mizahın yapılamayacak bir hale geleceğine” dair acı şeyler söylemişti. Genç bir mizahçı olarak belli ki ardında bırakacağı bizlere üzülüyordu. Dedikleri fazlasıyla çıktı. Bu durum işini ciddiye alan mizahçılara özgüdür. Benzer şeyleri ne acı ki şu anda ben de yaşar haldeyim. Mizah, aradan geçen 15 yıl içinde akla ziyan bir hız içindeki, manyak ötesi hayatın gerisine düştü, siyasi-toplumsal tüm anlamlarını yitirdi, ucuzladı, sıradanlaştı, yenildi, evcilleşti, kabalaştı, toplumdan çok magandalığa hizmet eder hale geldi, mizah diye kala kala “Recep İvedik”lere kaldı bu zavallı ülke...
Ben zaten şimdi sözü uzatmadan ustama vereceğim. Zamanında 80’li yıllarda yan yana, birlikte çalışma onuruna eriştiğim Aziz Nesin ustama… Onunla yapılmış sayısız röportajı, söyleşiyi taradım, onun pek çok konuda her daim ufuk açan sözlerinden alıntılar yaptım. O halde biz susalım, ölümünün 15. yılında yeniden bu küçük dev adam konuşsun...
ODATV HABER SİTESİNDEKİ YAZININ TAMAMINI OKUMAK İÇİN LİNK ADRESİ: