2 Temmuz 2008 Çarşamba

2 Temmuz 1993'te Sivas'ta Madımak otelde yakılan canlar yukardan bize bakıyor acı acı... Asım Bezirci, Metin Altıok, Nesimi Çimen, Asaf Koçak, Hasret Gültekin, Behçet Aysan, Muhlis Akarsu, Gülsüm Karababa ve diğer canlar 15 yıl sonra, 2 TEMMUZ 2008'de çığlık çığlığa sesleniyor bize yukardan:

"ASIL ŞİMDİ YANDIK,

ASIL ŞİMDİ!!!"


Onlar asıl şimdi yandılar... Asıl şimdi... Onlar aslında yıllardır, 15 yıldır yanmaya devam ediyorlardı... Ama asıl şimdi yandılar... İnsana yakışır uygarca bir yaşamdan, güzellikten başka derdi olmayan o güzelim canlar asıl şimdi cayır cayır yanıyorlar...Onların ülkesi 1993'ten çok daha berbat, çok daha perişan, çok daha rezil bir halde... TÜRKİYE İSLAM CUMHURİYETİ için Suudi çöllerinden getirtilen çöl kumlarından oluşan kum saati aktıkça akıyor... Türkiye, sıradan bir Ortadoğu İslam Cumhuriyeti olmak için koştukça koşuyor... Yana yıkıla bir koşu bu... Bırakın Batıya anlatmasını daha kendi kendine kendini anlatamayan bir zavallı ülke 1923 Cumhuriyeti'nin tüm miraslarını birer birer yitiriyor... Hoyrat bir mirasyedi gibi Mustafa Kemal'den kalan son kırıntıları da tüketen bir şaşkın halk, kendi karanlık sonuna doğru hızla ilerliyor... Temmuz geldi dostlar... O yakıcı, o karanlık, o ateşten ay... Asım Bezirci bağırıyor yukardan... Asaf Koçak haykırıyor çizgileriyle... Nesimi Çimen oğlu Mazlum Çimen'e sesleniyor... Metin Altıok'un çığlığı karışıyor Hasret Gültekin'in yanık sesine... Onlar yukardan bağırıyor dostlar... Onlar yukardan bağırıyor... Onlar Sivas'ın Ergenekon'la harmanlandığı şu karambol günlerde "ASIL ŞİMDİ YANDIK" diyor... İlla ki oraya ulaşınca mı duyacağız bu sesleri, burada duyan var mı onları?..

2 TEMMUZ 1993


Bir otelin önünde gördüm sizi
Kapkaraydı, ateşten başka ışık görmemiş yüzleriniz
Ağzınızdan yüzlerce yıllık salyalar akıyordu
Ellerinizde belediyeden size armağan kaldırım taşları
Parça parça ettiniz önce bütün camları
Ve onlarca asker, yitik yüzlerle sizi seyrediyordu
Azdıkça azıp, kudurdukça kudurdunuz
Bağnazlığın, yobazlığın doruklarındaydınız
Kustuğunuz kinden alev aldı insanlık
Benzin dökerek ateşe verdiniz
Mağara devrinden kalma çığlıklarınızla
Yaktınız, yıktınız, yok ettiniz
Bir otel dolusu aydınlık insanı
Kan bürümüştü dinbaz gözlerinizi
Yaktıkça, yok ettikçe alkışlara boğuldunuz
Çevrenizi saran katliam kardeşlerinizce
Ve onlarca asker, yitik yüzlerle sizi seyrediyordu
Sadece askerler mi?
Koskoca bir ülke seyretti sizi o gün
O gün, bugündür bu ülke
Sizi o gün seyredenlerin ülkesi değildir

Cihan DEMİRCİ

(2003'te yazılan bu şiir, üç ayda bir çıkan Forum-Edebiyat dergisinin Temmuz ayında çıkan sayısında da yayınlandı...)