KEMAL RASTGELDİ'DEN
"CİHAN" ADLI AT İÇİN İKİ ŞİİR
ÇİFTÇİYE İNSAF ETMEZ
HAYVANA GÜCÜ YETMEZ
HAYVANA GÜCÜ YETMEZ
Hani memleketin efendisiydi ya bir zaman,
İşte o çiftçiye (ve de adaşıma) “LAN” dediği an,
Tayyip adlı bir başbakan,
Beynime sanki sıçradı kan.
Ve yeniden aklıma geldi “CİHAN”.
Sanırım ülkede yoktur, o ünlü atı unutan.
Halk çaresiz boyun bükerken, işte o asil hayvan,
Dayanamayıp,
Sırtından Tayyibi atıp,
Zorbalığa, kabalığa etmişti isyan.
Neden yeterince çıkmaz kahraman halkımızdan
CİHAN’ın davranışını günümüzde örnek alan?
İşte o çiftçiye (ve de adaşıma) “LAN” dediği an,
Tayyip adlı bir başbakan,
Beynime sanki sıçradı kan.
Ve yeniden aklıma geldi “CİHAN”.
Sanırım ülkede yoktur, o ünlü atı unutan.
Halk çaresiz boyun bükerken, işte o asil hayvan,
Dayanamayıp,
Sırtından Tayyibi atıp,
Zorbalığa, kabalığa etmişti isyan.
Neden yeterince çıkmaz kahraman halkımızdan
CİHAN’ın davranışını günümüzde örnek alan?
Mersin-Kemal Rastgeldi
SÜPER AKILLI HAYVAN “CİHAN”
Cihana gelmez bir daha “Cihan” gibi akıllı hayvan.
Vatandaş anlamasa da, at bile anlıyor bazan,
Dizginleri ele geçiren
Ve her gün “Ben değiştim” diyen,
Nasıl, ne biçim bir başbakan.
Üstüne destursuz atlayan fırsatçıyı hemen tanıdı
Ve bildi ki sadece laiklerin, Atatürkçülerin değil,
Onun “At Yüreğini” bile yakan,
Bir türlü kabullenemediği işte o adam,
Kendi sırtını edinmek istiyor kendine mekan.
Ve işte gelmişti, atın ömür boyu beklediği an.
Bir istiklal madalyası ve de bolca arpa bağışlardım, bulsam o akıllı atı.
O at kadar olamayız, atamayız sırtımızdan belimizi bükenleri,
Olsa da yükümüz atınkinin bilmem kaç katı,
Sömürülüp, kalsak ta bir kemik bir deri.
Millet omuzunda taşırken takiyyeci başbakanı,
Kendisi beyninde taşır vazgeçemediği şeriatı.
Ölüm ötesine (öteki dünyaya) taşımaya çalışır,
Gerçek dünyamızda yaşamak istediğimiz aydınlık, çağdaş hayatı.
Mersin-Kemal Rastgeldi
Vatandaş anlamasa da, at bile anlıyor bazan,
Dizginleri ele geçiren
Ve her gün “Ben değiştim” diyen,
Nasıl, ne biçim bir başbakan.
Üstüne destursuz atlayan fırsatçıyı hemen tanıdı
Ve bildi ki sadece laiklerin, Atatürkçülerin değil,
Onun “At Yüreğini” bile yakan,
Bir türlü kabullenemediği işte o adam,
Kendi sırtını edinmek istiyor kendine mekan.
Ve işte gelmişti, atın ömür boyu beklediği an.
Bir istiklal madalyası ve de bolca arpa bağışlardım, bulsam o akıllı atı.
O at kadar olamayız, atamayız sırtımızdan belimizi bükenleri,
Olsa da yükümüz atınkinin bilmem kaç katı,
Sömürülüp, kalsak ta bir kemik bir deri.
Millet omuzunda taşırken takiyyeci başbakanı,
Kendisi beyninde taşır vazgeçemediği şeriatı.
Ölüm ötesine (öteki dünyaya) taşımaya çalışır,
Gerçek dünyamızda yaşamak istediğimiz aydınlık, çağdaş hayatı.
Mersin-Kemal Rastgeldi