İlköğrenimi sırasında geçirdiği hastalık nedeniyle ömrü boyunca zorlu bir yaşam mücadelesi veren İsmail Gülgeç, dirençli insan olma anlamında da örnek bir insandı. Usta işi çizgisi ve özellikle müthiş deseniyle geride harika çizgi romanlar, karikatürler bıraktı. Gazetelerde, dergilerde çizdi, üretti… Hayvanlar’ı çizdi, İnsanlar’ı çizdi… İsmail Gülgeç ustayı ölümünün 1. yılı olan 2012’de Tepebaşı’ndaki Karikatür ve Mizah Merkezinde anmıştık. Karikatürcüler Derneği’nin düzenlediği anma söyleşisinde Muhittin Köroğlu ve Cihan Demirci onu anlatmışlardı. 1989 yılında Mazete adlı mizah ekinde İsmail Gülgeç’le kapsamlı bir söyleşi yapan Cihan Demirci bu söyleşiden bölümler okumuştu. İsmail Gülgeç bu söyleşide de son derece cesur sözler sarf etmiş, ayrım yapmadan her kesimi eleştirmeyi bilmişti.
Şimdi isterseniz İsmail Gülgeç’in yaşam öyküsünü kendi kaleminden okuyalım… Bakın İsmail Gülgeç usta, kendisini nasıl anlatıyor:
“1948 yılında Gaziantep’te doğdum. Çocukluk anılarım ailece İzmir’e göçmemizle başlar. Baba memleketi İzmir’de büyüdüm. İlk çalışmalarım Ege yöresi gazetelerinde oldu. Çizin sanatındaki ilk ürünüm Papağan Dergisinde yayınlandı. !968-69 yıllarında Yeni Asır gazetesinde çizgi-romancı olarak çalıştım. O sırada tanıdığım ender kültür adamlarından Cemil Devrim Yeni Asır gazetesini yönetiyordu. Benim Suat Yalaz kadar iyi bir çizgi-romancı olacağımı sanıyordu. Hala direnmeyip onu hayal kırıklığına uğrattığıma üzülürüm.
Ege Ekspres’te çeşitli türde çizgilerle çalışmalarımı sürdürdüm. Baybars adlı çizgi-romanı burda çizdim Bu dönemde Altemur Kılıç’ın Devir dergisinde de karikatürlerim yayınlandı.
1975 yılında Babıali’ye gelip Abdi İpekçi’nin Milliyet gazetesinde çalışmaya başladım. Süavi Sualp’in yazıp benim de çizdiğim Gündüz İnsan Gece Hırt ve Kolombo Şakir Milliyet’te tefrika edildi. 1980-1981’de Milliyet Çocuk dergisinde Ormangiller’i ve Yaşar Kemal’in ünlü romanı “İnce Memed”i çizdim. Yarım kalan bir “iş” daha oldu. Ona rağmen 1989’da ve 1991’de “İnce Memed” Danimarka, İsveç ve Almanya’da yayınlandı. Böylece türk yayıncılardan sonra yabancı yayıncılarında asabını bozdum.
1980’de Cumhuriyet gazetesinde çalışmaya başladım. Hayvanlar (bant) ve İnsanlar(haftalık) burada yaratıldı.
1981’de Suavi Süalp’in yazıp benim de çizdiğim Gündüz İnsan Gece Hırt ve Kolombo Şakir Çağdaş Yayıncılık’tan Çizgili Yayınlar mizah dizisi olarak yayınlandı.
1982-1991 yıllarında İş Bankası’nın çocuklar için yayınladığı Kumbara dergisinde Elif’in maceraları ve dergi kapaklarını çizdim, Türkülerle Halk hikayelerini resimledim.
1990’daki Cumhuriyet gazetesindeki çözülmelerle ben de 1996’ya kadar gazeteden ayrı kaldım bu arada çeşitli dergi (Tarih vakfı’nın “İSTANBUL Dergisi” en güzeliydi) ve gazetelerde çalıştım.
1995 yılında Gülgeç Yayınlarını ve ajansını kurdum ve buradan 12 kitap çıkardım. Bir daha dünyaya gelirsem yayıncı olmaya karar verdim.
Bir zamanlar var olan Kent Tv’ye haber sonrası politik animasyon çalışmaları ve yine bir zamanlar olan –bu bir zamanlar 1997/1998 yılları oluyor- Radyo Kent’e “Bir Dişi Bir Erkek” haftalık olaylara mizah gözüyle bakan bir radyo programı denemesi de yaptım. Kentsel Tasarımcı Peyzaj Mimarı Ayça Gülgeç ile birlikte hazırladığımız program Gökkafes’i İstanbul’un “şeyi” diye yorumlayınca bu radyo maceramızda son buldu.
Kitaplara kapaklar ve çizimler yaptım. 1996’da Bamberg Üniversitesi’nde Türkolog olan Prof. Klaus Kreiser’in yaptığı çalışmaya –Lebensbilder aus der Türkei- desenler çizdim.
2003’te dalmayı denedim. Yapmadığın bir şey var mı diye sorarsanız sanırım biraz düşünmem gerekecek. Aklıma gelmişken eşimin gelinliğini de ben tasarladım. Çok kullanışlı ve bir günde 3 farklı durumda, dışarda-törende-düğünde göbek atarken giyilebilecek bir eko-gelinlik model tasarladım.Medya serüvenim Penthouse dergisi, Aktüel, Siyaset, Gelecek, Kirpi, Mad, Para vs vs aklıma gelen gelmeyen bir sürü yayınla sürdü.
1999-2003 yıllarında çeşitli gazetelerde ve gazetelerin hafta sonu ilavelerinde değişik çalışmalarım yayınlandı (Sabah, Sabah PAZAR, Star vb).Heyecan verici bazı çalışmalara da giriştim Mobidik Dergisi ve bu dergi için hazırladığım Sultana da bunlardan bir tanesiydi, tabi sonuçlanmayan hayallerden biri olarak kaldı.
İsmail Gülgeç, Semih Balcıoğlu, Necmi Rıza Ayça, Erdoğan Bozok, Orhan Doğu, Yurdagün Göker, Tan Oral, Erdoğan Başol, Kadir Doğruer, Canol Kocagöz, Semih Poroy, Mustafa Bilgin ve dostlarıyla İstanbul Karikatür ve Mizah Müzesindeler...
Fotoğraf: Muhittin Köroğlu Arşivi
Nokta dergisinden “kıllı türk erkekleri” çizdik diye kovulurken, Birgün gazetesinde de “solculara” yaranamadık. Sabah Grubunun “Para” dergisinden “yukardan” gelen emirle kovulduğumuzda “Durun yahu! Ben ateistim. Yukarıda kimseyi tanımamam.” diye yırtındık ama kovulmaktan kurtulamadık. Zaten bu yayınların çoğu beni ve halkı hayal kırıklığına uğratarak sona erdi. Bu zamana kadar mücadele edip ülkeyi de kurtaramayınca (gazeteleri ve dergileri kurtaramadık ki ülkeyi kurtarabilelim) basından kopmaya karar verdim.
2009’da benim için özel yeri olan eski gazetem Cumhuriyet’te yeniden “HAYVANLAR” bantını çizmeye başladım. 15 Şubat 2011 tarihinde aranızdan ayrıldım…”
Son cümle hariç tüm satırlar ona ait elbette… Çizginin üretken kalemi İsmail Gülgeç ustayı 10. ölüm yıldönümünde bir kez daha sevgi ve özlemle anıyoruz…
Cihan Demirci-MİZAHHABER
Son cümle hariç tüm satırlar ona ait elbette… Çizginin üretken kalemi İsmail Gülgeç ustayı 10. ölüm yıldönümünde bir kez daha sevgi ve özlemle anıyoruz…
Cihan Demirci-MİZAHHABER
İSMAİL GÜLGEÇ KARİKATÜRLERİ... DESENLERİ... GÜLGEÇ'Lİ ANILAR...
Cihan Demirci'nin İsmail Gülgeç'le Gazete gazetesinin mizah eki "Mazete"de yaptığı röportajdan bir kesit... (4 ŞUBAT 1988)
İsmail Gülgeç, Cihan Demirci, Necmettin Güven, Ercan Günaydın ve Savaş Ünlü ile İstanbul Tüyap Kitap Fuarında... (KASIM 1997)
Ölümünün 1. yılında Tepebaşındaki Karikatür ve Mizah Merkezi'nde gerçekleşen, Muhittin Köroğlu ve Cihan Demirci'nin konuşmacı olduğu İsmail Gülgeç anma söyleşisi ve sergisinden fotoğraflar... (31 MART 2012)